Album "The Dreambird" dolazi iz herojskog doba osamdesetih kad je “ambijentalna” muzika tek zadobijala kredibilitet na sceni. I njegov nastanak desio se pod herojskim okolnostima, u oskudnim uslovima u kojima je imaginacija nadograđivala ono što je skromna tehnološka baza nudila.
Goran Vejvoda je 1987. živeo u Parizu, a Mitar Subotić Suba mu se pridružio u zajedničkom igranju audio-oblicima i pravljenju atmosferičnih kompozicija, uz pomoć basiste Paskala Humberta. Važnu
ulogu odigrao je i jedan japanski CD, na
kome je bio zabeležen terenski snimak
Bird Island Seichelles, sa zvucima pevanja egzotičnih ptica i morskim talasima, kao izvora organskog sazvučja, koje
čini okvir ovog kontemplativnog dela.
Ono je pod imenom The Dreambird, in
the Mooncage te godine dobilo nagradu Uneska za promociju tradicionalne
kulture. Snimljeni materijal Suba je poneo u Novi Sad gde je sve izmiksao i potom poneo sa sobom na studijski boravak u Brazil, dokle je dospeo zahvaljujući novčanom iznosu koji je podrazumevala pomenuta nagrada.
Brazil je postao zemlja njegovog izbora. Kad se tamo konačno preselio godine 1990, počinje prava izdavačka saga
tokom koje je njegov prvi tamošnji album The Dreambird napokon objavljen
1992. na etiketi osnovanoj u tamošnjem
katoličkom manastiru – Suba je uspeo
da ubedi časne sestre da je u pitanju
snimak namenjen meditaciji, jer je mogao biti objavljen samo tako, te ova ploča u početku nije ni bila namenjena široj javnosti. Povrh svega, od šest snimljenih numera, na originalnom kompakt-disku našlo se samo četiri, i tek je
upravo objavljeno reizdanje iz 2022. zasnovano na master trakama u vlasništvu Vladimira Ivković a, izvuklo na svetlo dana sve bogatstvo zvučnih asocijacija koje su Mitar Subotić i Goran Vejvoda tako pažljivo sročili za nekoliko
inspirativnih dana, pre tačno 35 godina.
Prvi put dostupan u punom sjaju,
The Dreambird predstavlja najubedljivije svedočanstvo da je Mitar Subotić Suba zaista bio jedinstven talenat
u ovoj graničnoj muzičkoj oblasti, kao
i da je Goran Vejvoda za sobom mogao
da ostavi mnogo više. Ovo su trenuci
kad su njih dvojica zaista autentični
umetnici na tragu nečeg novog: numere
označene kao Meditations 1 – 6, samo se
oslanjaju na već poznate muzičke uzore, od Erika Satija do Tangerine Dream,
ali ubedljivo su samosvojne. Nalik su
zvučnoj tapiseriji, koja intrigira prelivanjem nežnih melodija i preplitanjem
sa zvucima prirode, dočarane pticama
– njih čujemo tokom trajanja ovih kompozicija, nekad u prvom, nekad u trećem planu, ali skoro uvek prisutne, ponekad pomešane sa talasima. Izmišljeni
pejzaž potpuno je bezvremenski i bez
problema i danas dočarava izgubljeno
jedinstvo čoveka i prirode.
(Objavljeno u magazinu "Vreme" broj 1662, 10. novembra 2022.)
